Nieuwe directeur School voor Vrede

September 2020 – Op 18 september 2020 is Roi Silberberg benoemd als directeur van de School voor Vrede. Roi volgt daarmee Nava Sonnenschein op.

Roi Silberberg is 14 jaar geleden voor het eerst in aanraking gekomen met de School voor Vrede. Nu wordt hij de nieuwe directeur en neemt het over van Nava Sonnenschein. Nava was 40 jaar geleden een van de eerste bewoners van het dorp. De afgelopen jaren is zij van onschatbare waarde geweest voor het opzetten en ontwikkelen van de School voor Vrede. Nava blijft werkzaam bij de School voor Vrede als programmadirecteur. Naar aanleiding hiervan een kort interview met Roi Silberberg (dit is vertaald uit het Engels).

Kun je wat over jezelf vertellen?

Ik ben een politieke onderwijzer, activist en onderzoeker. Ik ben ervan overtuigd dat mensen kunnen veranderen én dat de politieke situatie kan veranderen. Als onderwijzer vind ik het belangrijk om bewustzijn te creëren over hoe factoren als raciale en economische achtergrond en historische context, onze dagelijkse politieke realiteit beïnvloeden. Als activist zet ik me in voor onder andere de Arabische taal. Als onderzoeker richt ik me op de filosofie van.

Wat is je eerste herinnering aan de School voor Vrede?

Als masterstudent neurobiologie aan Tel Aviv Universiteit werd me aangeraden een vak te volgen over Joods-Palestijnse verhoudingen. Dit was in 2005. Bij de eerste bijeenkomst werd ik echter verrast: ik mocht niet meedoen. Er moest een balans zijn tussen Joodse en Palestijnse deelnemers. Ik was vastbesloten wel mee te doen en vroeg hoe dat zou kunnen. ‘Als je een Palestijnse student meebrengt’ werd mij verteld. Hoewel het op mijn faculteit niet makkelijk was iemand te vinden, ontmoette ik Nof Atamna en samen volgde we de cursus. Het heeft mijn leven veranderd. Ik werd me bewust en ik voelde me schuldig. Er ontstond een gevoel van verantwoordelijkheid in me.

Nu begin je als directeur van dezelfde school waar je ooit die cursus volgde. Hoe is het om in deze tijd als directeur te beginnen?

Toen ik in 2006 begon als facilitator bij de School voor Vrede, had ik me deze uitdagingen niet kunnen voorstellen. Zowel de Joodse als de Palestijnse samenleving zien vrede niet meer als mogelijkheid. Nog erger, ze willen niet meer in gesprek over het conflict. Daarnaast hebben we te maken met Covid-19, net als de rest van de wereld én brandstichting. De brandstichting heeft natuurlijk een grote praktische impact, maar ook een mentale – we voelen ons bedreigd en onveilig. Covid-19 zorgt ervoor dat we onze activiteiten en vorm daarvoor moeten aanpassen, ‘de ander’ online ontmoeten is niet hetzelfde. Tegelijk is mijn geloof in de veranderkracht van mensen er nog steeds.

Wat wens je de School voor Vrede toe?

Ik wens dat de School voor Vrede een leider mag zijn in gedachtegoed én actie voor vredeseducatie en dat we de Joodse en Palestijnse samenleving positief kunnen beïnvloeden.